ازین همه ناکامی های پی در پی خسته شدم..
کی می تونم یه زمانی به خودم افتخار کنم؟
همیشه اون بهترینه..
و من در حاشیه.
دنیا رو بد ساخته اند!
از اساس.
-------------------------------------------
پ.ن: اینجا تنها بلاگیه که هرچی بخوام آزادانه می نویسم.اینجا کسی منو نمیشناسه.
سلام...گفتید دنیا را بد ساخته اند یاد شعر دکتر علی شریعتی افتادم..
آری بدتر هم میشود قدری صبر کنید خواهید دید.. اما امید همیشه هست.. گل سرخ به نور آفتاب محتاج است.. انسان به زندگی.. من و تو به درد... و عشق که معنایی ندارد
همه از عشق می گویند..نمی دانم چرا من عشق را خودخواهی می دانم...
شاید می دانم شاید هم نه..
شما جدی نگیرید.. بر من ببخشاید دیگر
وقتی بنونی خودت رو اونجوری که هستی قبول داشته باشی می‌تونی به خودت افتخار کنی! لازم نیست حتمآ اتم بشکافی... وردار یه سیگار رو روشن کن و با لذت بکش و به خودت افتخار کن...
چقدر تو همه چیز برعکس منی...من از اون آدمای خود شیفته ای هستم که برای تک تک مسائلم به خودم افتخار میکنم و دیگران رو هم مجبور میکنم که بهم افتخار کنن؛
اگه نکنن هم...
خوب از بد سلیقگی خودشونه!
خوب می نویسی ...خیلی خوب... ساده و مفهوم